In 1996 heb ik een serieuze poging gedaan om een keer een karper te vangen uit de rivier De Vecht.
Ik beviste het gedeelte voorbij Oud Zuilen richting Maarsen, waar je iets verderop een ondiepe kom kan
vinden en waar de karpers zich vooral graag in het voorjaar ophouden en de ondiepe kom zullen gaan
gebruiken om te gaan paaien.
Van 22 april t/m 26 juli in 1996 viste ik hier 100 uur en 3 kwartier in 27 korte sessies, dus met een gemiddelde
van net geen 4 uur per sessie.
Deze sessies waren bijna allemaal 's avonds (na het werk) en meestal voorgevoerd.
De stek op zich was 1 van de moeilijkste die ik ooit bevist hebt, want ik kon zelf mijn kont niet keren en het
was ook een zeer obstakelrijk stukje van de Vecht.
Maar doordat je er amper zelf goed kon zitten wist ik dat ik geen last zou hebben door mede karpervissers.

Ik wil er een paar sessies uit halen van de boven genoemde periode, die ik in mijn logboek had genoteerd
en je zal merken dat ik één van de gewone karpervissers ben die geniet van het karpervissen en met elke
gevangen karper blij is, maar ook vaak zat te knoeien of duimen te draaien.

Zondag 09-06-1996

De afgelopen week is zeer teleurstellend verlopen, maandag -, woensdag -, vrijdagavond en zondagochtend
heb ik gevist bij De Vecht.

In al die vier sessies heb ik geen beet gezien.

Er was wel vanaf woensdag een hittegolf actief, de temperaturen kwamen boven de 30 graden uit, dit hield ook
natuurlijk in dat de watertemperatuur was gestegen naar de 22 graden.

Vanaf woensdag had ik bovenop de 150 boilies ook nog eens 2 kilo maïs bijgevoerd, maar dit alles mocht dus
niet baten.

Zo zie je maar weer hoe onvoorspelbaar het vissen op de Vecht kan zijn, want in de week die aan deze week
vooraf ging had ik nog in 3 sessies, 3 aanbeten gehad.

Zondag 16-06-1996

Deze zondagavond zal ik niet gauw vergeten, klaagde ik vorige week nog dat het heel moeizaam ging bij
De Vecht.

Nou vanavond was dat zeker niet het geval, ik kreeg 5 aanbeten, waar ik er 4 van wist te verzilveren.

De eerste was een schubkarper van 66 cm bij 8 pond, de tweede was een schubkarper van 67 cm bij ook 8 pond.

Bij de derde karper gebeurde het volgende;

Om 22.35 uur had ik een losschieter op mijn kersen stek, toen ik deze weer voorzien had van aas en opnieuw
ingegooid had, draaide ik me om boilies te pakken om bij te voeren.

Nou zoveel tijd kreeg ik niet, want mijn aapje steeg alweer richting hengel.

Ik sloeg aan en merkte gelijk dat mijn lijn weer langs het bekende ”obstakel” schuurde.

Na ± 1 minuut zat ik dus weer vast, het onderhand bekende ritueel van laten vieren en dan weer strak draaien
werkte bij deze niet.

Dus ben ik maar op de afscheiding gaan lopen die De Vecht scheidt van de kom, om zo dicht mogelijk in de
buurt te komen van waar mijn tuig het water in ging.

Daar aangekomen begon ik met mijn hengel rondjes te draaien(met een strakke lijn) en zowaar kwam het
geheel los.

De karper kon ik nu zonder veel problemen verder afdrillen en daarna scheppen.

In mijn landingsnet zag ik een mooie schubkarper van 80 cm bij 18 pond.
Toen ik later mijn tuig uit het landingsnet haalde, zag ik dat mijn onderlijn om een stukje tak gewikkeld zat.

”Het obstakel” is dus in ieder geval een gedeelte van een boom.

De vierde karper was een kleine schubkarper van 65 cm bij 7 pond.
 

     
Wat analoge foto's van 10 jaar geleden die nog op mijn computer te vinden waren over mijn persoontje en De Vecht.

Ik had voor vanavond een nieuwe onderlijn gemaakt, met een beter kantelbare haak.

Als haak gebruikte ik een Hayabusa Nr. 2 en op de steel een stukje siliconen slang, waar ik een gaatje in maakte
en daar mijn tuig doorheen deed.

De haak heb nu een naar binnengaande beweging (kantelen) bij een aanbeet.

Vanavond had ik met deze variant op drijvende boilies er erg veel succes mee, want alle aanbeten kreeg ik op
mijn kersen stek en op deze hengel zat de onderlijn geknoopt.

Zondag 23-06-1996

Maandag zat ik weer bij De Vecht, het was nog steeds zonnig en warm weer(23 gr) en er stond een matige
Zuidwestenwind en de watertemperatuur was 21 gr.

Om 19.30 uur kreeg ik toch weer mijn run op de kersen stek, maar ook deze zwom zich vast.

Ik besloot toen om weer over de afschieding er heen te gaan lopen, toen ik bij de plek des onheils aankwam
begon ik weer rondjes te draaien en nog steviger te pompen.

Dit laatste kon ook, omdat ik waar ik nu stond maar weinig lijn had uitstaan.

Door de kracht die ik uitoefende kwam ”het obstakel” los van de grond en zag dat het inderdaad om een stuk
boom ging.

Daartussen zag ik een zeelt zitten die verantwoordelijk was voor de run die ik kreeg.

Na ± 15 minuten kon ik ”de boom” op de kant trekken, de zeelt was op dit moment al van mijn haak af.

Verder die avond nog 2 twijfelachtige beten gehad van mijn kersen stek, maar ik haakte niets.

Woensdag voerde ik weer 1 kilo maïs op de penstek en 120 kersen boilies.

Donderdag – en vrijdagavond heb ik daar gevist, het weer was totaal omgeslagen naar bewolkt en regenachtig
weer.

De temp. was gezakt tot amper 15 gr en er stond een matige Noordwestenwind en de watertemp. was beide
dagen 17 gr.

Het enigste wat ik in deze 2 sessies wist te vangen, was weer een gedeelte van een boom die ik aan mijn haak
kreeg met binnen draaien, als eerder vermeld ==> Obstakels Genoeg !!!

In deze 2 sessies waren de karpers ook niet meer zo nadrukkelijk aanwezig dan in de voorgaande sessies.

Of dat nu komt door de acute weersverandering weet ik niet, maar het is een feit dat ik ze niet meer zoveel
waarnam dan een paar dagen geleden.

                                     ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zondag 30-06-1996

Afgelopen dinsdagavond was ik weer begonnen met voeren bij De Vecht.

Ik had besloten om een keer meer te gaan voeren als anders, dus in plaats van 1 zakje boilies gingen er nu
2 zakjes te water.

Dit ritueel herhaalde ik ook woensdagavond, donderdagavond had ik mijn sessie gepland.

Het was donderdag onbewolkt en de temperatuur was 19 graden, er stond een zwakke Noordenwind die
later op de avond ging liggen en de watertemperatuur was gezakt tot 17 graden.

Doordat de stek steeds moeilijker bevisbaar wordt door de aanwezige lelies en de beperkte ruimte die ik heb,
besloot ik om met 1 hengel te gaan vissen op de kersen stek.

Om 20.30 uur werd mijn drijvende boilie opgemerkt en een run was het gevolg.

Deze run resulteerde in een schubkarper van 65 cm bij ± 7 pond.

Verder verliep de avond een beetje ongelukkig, ik kreeg nog 2 aanbeten om 21.25 en 21.50 uur alleen beide
schoten los.

Het is op het moment geen gemakkelijke plek bij de Vecht, de vissen zijn nu in topconditie en de waterplanten
zijn volop aanwezig.

Het drillen is ook niet gemakkelijk, omdat ik eigenlijk heel ongunstig zit t.o.v. mijn stek.

Ik kan dus met drillen eigenlijk niet sturen, het enigste wat ik kan proberen is om de vis van de lelies weg te
trekken, dit lukt meestal wel, maar omdat de vis 9 van de 10 keer altijd richting de houten palen zwemt, vormt
hier gelijk het volgende probleem, de karper kan hier namelijk onderdoor zwemmen.

Als een karper besluit deze route te nemen, is vaak het enigste wat ik kan doen om mijn hand op de spoel te
leggen en deze vast te houden.

Aangezien er dan veel kracht op de vis wordt uitgeoefend, kan de vis capituleren en later alsnog gevangen
worden, maar ook is het dan mogelijk dat de haak uitscheurt of dat de haak losschiet.

Dit laatste hangt ook af van hoe de vis gehaakt is en hoe groot hij is, je zal namelijk een kleinere karper
makkelijker laten capituleren dan een grotere.

Maar vanavond schoten ze dus allebei in ieder geval los.

Zondag 06-07-1996

Maandagavond was ik weer begonnen met voeren bij De Vecht, met de intentie om er donderdagavond te
gaan vissen, er gingen per avond twee zakjes te water.

Donderdag stond er een krachtige Zuidwestenwind en het was lichtbewolkt bij een temperatuur van 17 graden
en de watertemperatuur was 17,5 graden.

Om 20.45 uur kreeg ik mijn eerste aanbeet, de karper vluchtte gelijk weer naar de lelies toe,  maar dat wist te
voorkomen en zag tot mijn opluchting dat mijn lijn richting open water ging.

Ik verminderde de druk op de karper om hem gewoon zijn gang te laten gaan.

Maar even later zag ik de karper weer omdraaien en toch weer richting de lelies en afscheiding zwom.

Ik verzwaarde weer de druk op de vis, maar dat had deze keer niet veel effect op de karper.

Toen de karper wel heel dicht in de buurt van de afscheiding kwam, hield ik mijn hand op de molenspoel en ging
in de hengel ”hangen”.

Maar echt veel effect had dat niet want de karper trok gewoon mijn hengel mee naar beneden en zwom even later
onder de afscheiding door.

Even later veerde mijn hengel weer recht, mijn lijn was gebroken door het schuren tegen de houten palen.

Dit moest wel een kapitale vis geweest zijn, die ik helaas verspeelde, zonder dat ik ook maar één keer een kans heb
gehad om vat op deze karper te krijgen.

Een gebeurtenis dat ik mij nog HEEL LANG zal blijven herinneren.

Toen ik van de teleurstelling bekomen was, controleerde ik mijn lijn.

Wat slecht was aan mijn lijn verwijderde ik en ik monteerde een nieuwe onderlijn en gooide het geheel weer in.

Om 21.40 uur kreeg ik mijn tweede aanbeet van deze avond, maar helaas brak wederom mijn lijn.

Alleen nu al in het begin van de dril.

Ik denk dat dit niet kwam doordat ik een grote karper haakte, maar omdat ik mijn lijn toch niet goed genoeg had
gecontroleerd na de eerste lijnbreuk van vanavond.

Maar goed het is helaas gebeurd en het is niet meer terug te draaien.

                                     ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De boven genoteerde sessies komen uit mijn Logboek en zijn NIET veranderd.
Destijds vatten ik deze periode samen en kwam tot de volgende conclusie;

Na 3 maanden intensief deze moeilijke stek te hebben bevist, heb ik nu zin om ergens anders te gaan vissen.

In de afgelopen 3 maanden heb ik 27 sessies hier gedaan en ik viste 100 uur en 3 kwartier.

Ik heb 17 aanbeten gehad, waarvan ik er 9 wist te verzilveren en met als hoogtepunt een Schubkarper
van 26 pond.

      
       Waar was 10 jaar geleden onze onthaakmat, nu zonder te gaan vissen is Ondenkbaar en Ontoelaatbaar.

In april viste ik 5 keer en in één sessie had ik allebei de aanbeten van deze maand, waarvan ik er één
wist te verzilveren.

In mei viste ik 4 keer en in 3 sessies kreeg ik de 4 aanbeten van deze maand, waarvan ik er 2 wist te vangen.

In juni viste ik 11 keer en in 2 sessies kreeg ik de 8 aanbeten van deze maand (3+5), waarvan ik er 5 wist
te vangen.

In juli viste ik 7 keer en in 2 sessies kreeg ik de 3 aanbeten van deze maand, waarvan ik er één wist te vangen.

De gewichten van de gevangen karpers waren als volgt;

5 karpers tussen de 5 en de 10 pond.

2 karpers tussen de 10 en de 15 pond.

1 karper van 18 pond.

1 karper van 26 pond.

Ik denk dat de meeste verspeelde karpers zich genesteld zouden hebben vanaf 10 pond  en zwaarder.

Met waarschijnlijk een hele zware karper, een gebeurtenis die ik altijd zal blijven herinneren.

In de onderstaande grafiek  kun je zien hoe laat ik de meeste aanbeten kreeg, ik viste meestal in de vroege
avonduren (van 18.00 tot  uiterlijk meestal 23.00 uur);

Qua aantal aanbeten ben ik best tevreden, maar niet wat ik wist te verzilveren.

Dan is 9 karpers gevangen na 17 Runs een beetje mager natuurlijk.

Maargoed het is een obstakelrijke stek, wat mij dus zeker ook de nodige karpers gekost heeft.

In slechts 8 van de 27 sessies heb ik één of meerder runs gehad, dus blijven er nog altijd 19 sessies over
die zonder actie waren.

Ondanks deze laatste matige cijfers, ben ik toch redelijk tevreden over de resultaten van deze visperiode.
Het was mijn eerste serieuze poging om op een water als de rivier  De Vecht een karper te vangen.

Ik heb veel geleerd en dat is natuurlijk ook heel veel waard.

Dit was een gedeelte uit mijn logboek over mijn pogingen om karpers uit De Vecht te vangen in korte sessies.
Nu 10 jaar later ben ik nog steeds het liefst actief met korte sessies, alleen nu zijn ze veel beter voorbereid !!!

Maargoed dit was ZEER leerzaam en ik zie nog steeds die 26 ponder als één van mijn beste bekroningen.

Fred.